“Leg uw last op de HEER en hij zal u steunen, nooit zal hij dulden dat een rechtvaardige ten val komt.”
(Ps. 55:23)
Volgende week komt de lijdenstijd tot een einde in onze Paasviering. In onze gedachten zijn we de afgelopen periode achter de Heer Jezus aan naar Jeruzalem gereisd.
De onderwerpen op de pagina’s van de veertigdagenkalender van Tear hebben ons geholpen dichter bij wat de Heer Jezus meemaakte te komen. Je raakt er van onder de indruk hoeveel de Heer Jezus voor ons verdragen heeft. Niet alleen gebeten door spot en verscheurd door pijn maar ook op afstand van zijn Vader geraakt om uiteindelijk zelfs door Hem verlaten te zijn. Stel je voor beroofd te zijn van een diep dierbaar en hartelijk contact zonder dat je daar zelf schuld aan hebt. Je raakt het alleen maar kwijt vanwege anderen met wie je blijft omgaan. Je hebt je zo met hen geïdentificeerd dat je vader je vanwege hen moet loslaten. En je zelfs in je diepste nood alleen moet laten.
Dat is verschrikkelijk, zowel voor de Vader als voor de Zoon.
Wij zijn die ‘anderen’ voor wie de Vader en de Zoon dat over hadden. Zij droegen op deze manier onze last de wereld uit. Niet alleen moeite maar ook al het kwaad waarin we verstrikt zijn komen te zitten en waar we dus echt zelf schuld aan hebben.
Zij droegen het weg voor ons.
Dat iemand dat voor je doet is natuurlijk geweldig. Toch zul je meemaken dat wij zo’n groot aanbod maar moeilijk kunnen aanvaarden. En zwaar blijven tillen aan onze schuld.
Hoe begrijpelijk ook, doen we daarmee wrang genoeg zowel onze Heer als onszelf tekort.
Vandaar dat wij in onze samenkomsten volgende week in gedachten onze last, ja ook die waar we zelf schuld aan hebben, symbolisch bij het kruis neer willen leggen. Heel concreet in de vorm van een steen die je zelf zoekt en meeneemt naar de kerk en die je tijdens de samenkomsten op Witte Donderdag en Goede Vrijdag bij een beeld van het kruis kunt leggen. Dat (zie foto) zal dan voor in onze kerkzaal staan. We hopen dat het je meehelpt om het grote geluk van het Paasfeest te beseffen en te beleven. (15-3-’16)