Donderdagavond redde ik het net.
Ik was toch nog op tijd voor de vergadering.
Nou ja, bijna op tijd, ze waren nog maar net begonnen.

En zo heb ik het nog wel een paar keer gered de afgelopen maanden.
Soms maar net, zoals donderdagavond.
Soms red ik me prima, zoals bij het klussen.
Vaak kan ik opgelucht ademhalen.
Gelukkig maar.

Maar het laatste jaar vraag ik me wel vaker af of ik het ga redden.

Zal ik het redden als het hier weer oorlog wordt?
Omdat de Derde Wereldoorlog is uitgebroken.
Want de oorlog in Oekraïne is dan eindelijk toch geëscaleerd.
Wat staat ons dan te wachten?
Red ik het dan als onze economie instort,
mijn levenszekerheid op het spel komt te staan.
En mijn familieleden bedreigd worden door het geweld van de vijand?
En door tekorten.
Kan ik overleven in die onzekerheid?

Zal ik het redden als het klimaat nog verder verslechterd?
En de klimaatvluchtelingen uit het zuiden ons land echt gaan overstromen.
Onze economie eronder gaat lijden.
Onze afzetgebieden verschroeien in de enorme hitte.
Als onze kustverdediging door het stijgende water onder druk komt te staan.
Als de zee over de dijken onze polders instroomt zoals in Derna deze week.
Als na een enorme regenbui regelmatig alles onderloopt?
Kan ik leven in een schepping die structureel onveilig is geworden?

Zal ik het redden als zich plotseling een verwoestende ziekte in mijn lichaam openbaart.
Het einde van mijn leven mij voor ogen staat.
En ik weet dat ik afscheid moet gaan nemen van vrouw, kinderen en kleinkind.
Of red ik het als een dierbare uit de kring van onze familie weggerukt wordt.
Kan mijn geloof dat aan?

Vind ik dan troost in Psalm 46?
Zeg ik dan zoals in de psalm
De HEER van de hemelse machten is met ons
Onze burcht is de God van Jakob
Of red ik dat dan niet meer?