Het is al een hele tijd geleden dat we het Avondmaal samen gevierd hebben.
Dat is niet de bedoeling natuurlijk, maar ja de maatregelen. Avondmaal te vieren terwijl een groot deel van de gemeente thuis zit, lijkt toch aan zijn doel voorbij te schieten.
De tekst van a.s. zondag (Exo. 13, 3-10) zet ons stil bij de voorloper van het avondmaal, het Pesachfeest. Het blijkt een belangrijk feest te zijn, niet alleen die eerste keer in de nacht bij de bevrijding uit Egypte. De Heer God geeft de opdracht het feest ieder jaar weer op de datum van de bevrijding groots te vieren, exact zoals die eerste keer. Als je de bevrijding toen meegemaakt had, al was het jaren geleden, dan kwam je weer even helemaal terug in die nacht. Zelfs de volgende generaties moeten het blijven vieren zodat ze het niet zullen vergeten. Door het bevrijdingsfeest net zo te vieren als hun voorouders spelen ze de bevrijding a.h.w. nog een keer na en is het alsof ze er zelf bij zijn geweest. Vergeet de dag van je bevrijding niet, zegt de Heer tegen zijn volk. Zelfs niet als je er niet bij was toen.
Toen dit opnieuw tot me doordrong, realiseerde ik me dat de Heer Jezus precies hetzelfde zegt over het avondmaal. Paulus geeft aan ons door wat de Heer Jezus zelf gezegd heeft bij die eerste Paasviering in de nacht van onze verlossing: ‘Doe dit en denk aan mij’ (1 Kor. 11, 24)
Het is een opdracht van de Heer om het Avondmaal vieren en aan de bevrijding te denken. Het leek goed om nu het kan dat ook weer doen. Zeker in deze dagen als onze gedachten voortdurend naar andere zaken toegezogen worden. Ik hoop het avondmaal zondag met jullie te kunnen vieren.
