Op het moment dat ik dit schrijf wachten we op een persconferentie waar het antwoord moet komen op de vraag: ‘hoe nu verder?’ De geruchtenmachine draait alweer op volle toeren, maar niemand weet er deze keer het fijne van. Er komen verdere beperkingen aan, maar welke? En wat gaan ze voor ons betekenen?

Dat typeert ook de afgelopen week voor ons als gemeente en kerkenraad. We hadden het op de vergadering over de diensten in het kerstweekend. Sommige kerkenraads- en gemeente-leden waren behoorlijk teleurgesteld dat er op de Kerstdag zelf geen dienst zal zijn. Tja, begrijpelijk. Beelden van vroegere, feestelijke kerstdiensten en kinderkerstfeesten komen in deze weken weer voorbij. Toch maar doen dan? Nou, als je erover door gaat praten met elkaar, dan merk je dat er zoveel beperkingen zijn -en misschien nog meer zullen volgen!- dat het vrijwel zeker is dat het nooit zulke feestelijke kerstdiensten zullen worden als wij voor ogen hebben. Immers stel je een kerstdienst voor waarin hoogstens 45 gemeenteleden aanwezig kunnen zijn, hen gevraagd wordt ingehouden te zingen, koffiedrinken wellicht ook niet verstandig is en het grootste deel van de gemeente (hopelijk) zit mee te kijken. En wat mooi klinkt in de kerkzaal, klinkt thuis lang zo mooi niet. Kortom, het zou een heel andere dienst zijn. Toch maar niet doen, dus.

En het voelt ook wel gek om op zondag (Tweede Kerstdag) geen dienst te hebben. En omdat daar hetzelfde voor geldt, zul je zien dat er daar bijna geen bezoekers zijn, zowel ‘onplace’ als ‘online’. Twee diensten vlak achter elkaar voelen tegenwoordig -ook zonder COVID- al gauw als teveel gevraagd. We dragen de diensten niet meer zo met elkaar als eerder, want we gaan nu eenmaal heel anders met kerkdiensten om tegenwoordig. 
Realiseer je dat  de muziekteams, de technische teams en de predikant er wel twee dagen (met voorbereiding veel langer) druk mee zijn en het niet denkbeeldig is dat ze er maar een klein deel van de gemeente mee bereiken. Dat kost heel veel energie.

We hadden het ook over de ambtsdragersverkiezingen. Blij waren we dat Dorith en Klaas erbij komen als aspirant jeugdouderling en diaken. En toch ook behoorlijk teleurgesteld dat anderen de ruimte niet voelden om als ouderling onze kerkenraad te komen versterken en de opengevallen plaatsen te vullen. Terwijl zij toch al een beetje de laatste mogelijkheden zijn die we nu zien, toch niet dus.

Wat leert ons deze periode -incl. de beperkingen door COVID- nu? Wil de Heer ons iets leren? Ik denk het wel, maar wat dan? Gemeenteleden die ik nu ontmoet, vraag ik daarvoor te bidden en ik vraag jullie dit ook te doen. Laten we de Heer de vraag maar stellen: ‘hoe wilt U dat we in deze periode gemeente zijn? Wat wilt U ons laten zien?’

Intussen ontstaan er toch mooie andere ideeën. Het zou deze Kerst wel eens een ander soort ontmoeting kunnen worden: meer online en anders van inhoud. De komende week gaan daar al mensen over nadenken.
En verder zou het best eens kunnen dat er op Kerstavond een samenkomst is voor jong en oud met een heel verrassend karakter. Korter, anders, maar wel feestelijk.

Zo was onze vergadering afgelopen dinsdag er een van uitersten: waar sommige deuren dicht gingen, gingen er verrassend andere open.

Komende zondag is het de eerste Adventszondag. Dat helpt toch wel wat we nu meemaken in een ander perspectief te zien! Immers, gezien vanuit de terugkomst van onze Heer is er veel moois dat ons nog te wachten staat en dat steeds dichterbij komt. Ik wens jullie dan ook een goede en inspirerende adventstijd.