Ik maak me meestal wel een voorstelling bij een stem voor de telefoon. Dat is een mens toch wel eigen, dat je je daar iemand bij voor ogen neemt. Meer dan eens had ik een heel ander beeld van iemand op basis van de stem, dan later zou blijken bij de ontmoeting in levende lijve. Tjonge, wat kan er een verschil zitten tussen de stem en het uiterlijk. Een jonge stem blijkt toe te behoren aan een dame die zo te zien toch al behoorlijk op leeftijd is, een hoge wat vrouwelijke stem aan een reusachtige man met enorme spierbundels en die diepe basstem aan een kleine, slanke man.
Welke voorstelling maak je jezelf van God? Als je bid of bij het Heilig Avondmaal? Is Hij de oude man op een wolk, die ons zo sterk aan de Kerstman doet denken? Een lieverd ja, maar je neemt Hem niet zo heel serieus. Is Hij de lieve papa bij wie je al-tijd terecht kunt, die ook nooit iets erg vindt, wat je ook gedaan hebt. Hij begrijpt het wel. Is Hij de strenge rechter voor wie je de ogen neerslaat en van wie je het vonnis vreest? Of -dat hoor je tegenwoordig door velen zeggen- zie je gewoon niemand voor je als je aan God denkt? Ben je eigenlijk een agnost, een niet-weter?
Het Heilig Avondmaal is, hoe plechtig het ook klinkt, een heel persoonlijke uitnodiging van de Heer om als het ware samen met Hem aan tafel te gaan. Goed uitgedrukt nodigt Hij ons uit om samen, als gemeente, met Hem samen aan tafel te gaan. Met Wie gaan wij aan tafel komende zondag? Welke voorstelling moet je je daarbij maken? De oude man, de lieve papa, de strenge rechter of maar helemaal geen voorstelling? Maar kan het wel een echte ontmoeting zijn, als je je er niemand bij voor kunt stellen.
Ezechiël ontmoet God op een plek waar hij het niet verwacht, in een tijd dat hij het niet gedacht had. Hij beschrijft zijn ontmoeting met God in hoofdstuk 1 van het het gelijknamige boek Ezechiël (en ook in hoofdstuk 10). Helpt die beschrijving ons om een beeld van God te krijgen? Wees welkom zondag!
