Ik kon zijn ogen niet zien, alleen mezelf in de glazen van zijn zonnebril.
Met mijn verontwaardiging kon ik hem daarom niet bereiken.
Hij straalde afstand en ongenaakbaarheid uit.
Nog zonder dat hij iets tegen me zei was de boodschap duidelijk:
“jij bent in de fout gegaan en daar is geen discussie over mogelijk.”
Mijn Frans was niet goed genoeg om door zijn imago heen te breken.
Engels leek hij niet te verstaan.
Hij liet het bij een waarschuwing, d.w.z. een iets lager geldbedrag.
Verder was er geen gesprek mogelijk.
Die zomer verlieten wij Frankrijk met een verongelijkt gevoel.
Het autoritaire optreden van de Franse agent liet een zure smaak bij ons achter.

Zo’n spiegelende zonnebril hoorde kennelijk bij het imago van de Franse Gendarmerie.
Is er onder christenen ook sprake van een imago? Zo ja, welk is dat dan?
Paulus schrijft zijn jonge beschermeling Timoteüs, in die periode één van de voorgangers in de stad Efeze, over zijn imago. Hij maakt hem duidelijk dat de inhoud van de boodschap niet alleen belangrijk is maar ook zijn persoonlijke uitstraling.
Op welk imago doelt Paulus?

Als je tot je door laat dringen wat Paulus schrijft, begrijp je dat hij het niet over charisma, mooie woorden, radicaliteit of een bepaalde vorm van vroomheid heeft. Nee, Paulus doelt eerder op integer zijn. Dat betekent dat hij vraagt aan Timoteüs een mens uit één stuk te zijn. Hij moet niet het ene zeggen en in zijn gedrag iets heel anders doen. Wij zouden zeggen: de ondertiteling (de woorden) moeten kloppen met het beeld.

In de tijd van Paulus waren beelden evengoed belangrijk. Een keizer toonde zijn macht met zijn schitterende uitstraling van kracht, praat en praal. Van hem stonden ook daadwerkelijk schitterende beelden in zijn hele rijk. De gemeente van Christus toonde het evangelie met een heel andere levensstijl dan men gewend was: meesters en slaven toonden respect voor elkaar; jongeren, ouderen, weduwen, de oudsten, rijken en armen vormden één grote familie en toonden onderling liefde en respect. In die tijd was dat uitzonderlijk. Een fascinerend beeld dat mensen aantrok. Ook een reddend beeld: immers op die manier kwamen mensen met het evangelie van Jezus Christus in aanraking.

Reddende beelden, die zijn ook in onze samenleving nodig. Het is als gemeente van Christus niet alleen belangrijk te weten hoe het zit met de ‘leer van de Bijbel’, maar evengoed dat mensen kunnen zien wat dat voor je dagelijkse leven betekent.
In onze samenleving is opnieuw een beeldenstorm gaande: velen willen daadwerkelijk afrekenen met de standbeelden uit het verleden. Men wil ze van hun sokkel trekken. Maar welke beelden komen daarvoor in de plaats? Wat heeft deze samenleving nodig?

Je kunt het hier nog eens zien (bijbellezing en preek vanaf 21:20) of beluisteren.