Deze zondag lezen we over ‘reuzen’ (Num.13).
De meeste Israëlieten zijn er bang voor. Zo bang dat ze alles vergeten wat hen door God beloofd is en geen stap meer in de richting van het hun beloofde land willen zetten. En dat na een hele tijd door de woestijn gereisd te hebben.
Dat is wel wonderlijk, ze moeten het niet alleen doen met een vage belofte, juist nu kunnen met hun eigen ogen zien hoe goed en vruchtbaar het hun beloofde land is. Precies zoals het hen door de Here gezegd was. Dus de belofte was wel betrouwbaar. 
Maar zij gaan nog liever dwars door de woestijn naar het land Egypte terug, dan nog een stap verder te zetten. En dat terwijl ze het als slaven toch heel slecht gehad hadden in Egypte: ze moesten heel hard werken onder de slechts denkbare omstandigheden.

Zijn er in onze levens nu ook zulke reuzen die ons alles laten vergeten wat God ons beloofd heeft? Zodat we liever gaan voor wat we kennen dan nog iets van God te verwachten?

Zondag meer daarover in een korte meditatie voorafgaande op het avondmaal. Wees welkom!