Deze zondag treden nieuwe kerkenraadsleden aan en ook een nieuwe pastoraal bezoeker. Dat betekent dat er ook een aantal afscheid nemen. Onze kerkdienst zal in dat teken staan a.s. zondag.
Want in onze beleving is dit meer dan gewoon een bestuurswisseling. We geloven dat God hier zelf achter zit. En dat geeft er direct ook een hele lading aan. Voor ons als gemeente, immers als de nieuwe mensen ons door God gestuurd zijn dan hebben we die toch wel dankbaar van Hem te ontvangen. Je wilt Hem toch niet ondankbaar zijn. Aan de andere kant kennen we die nieuwe mensen ook zo goed dat we het ook weer moeilijk vinden om ze in alle opzichten als ‘geschenk van God’ te zien. Het blijven toch ook onze medemensen met hun beperkingen.

Ja er zit een hele lading aan, ook voor de nieuwe kerkenraadsleden zelf die komende zondag aantreden. Ze hebben er misschien wel drie keer over nagedacht voordat ze ja zeiden. Het is al zo druk en je energie is ook maar beperkt. Tja, maar als God achter die vraag zit, zeg je ook niet zomaar ‘nee’. Daar moet je een wel heel goede reden voor hebben. Maar zul je het kunnen bij al de andere verplichtingen die je hebt?
En als het je teveel wordt, kun je bij tijden dan wel een stapje terug zetten? Als er werk is dat rechtstreeks met God verbonden is, dan is het dit werk wel. Maar kun je hierin wel rustig aandoen, als dat nodig is? Je kent de verhalen van ouders die hun gezin niet meer zien en van kerkenraadsleden die voortijdig afknappen. Kun je deze roeping volgen en nog een leven overhouden? Of mag je erop rekenen dat God je de kracht er wel voor geeft? Zondag meer…