Deze zondag vieren we met elkaar het Avondmaal. Alweer, want vlak voor Kerst hadden we het ook al met elkaar gevierd. Door omstandigheden vieren we het nu -anders dan we gewend zijn- twee keer vlak na elkaar. Maar dat brengt ons wel dichterbij de gewoonte van veel andere christenen als het gaat om de viering van het Avondmaal: veel christenen vieren dit immers in iedere samenkomst.
Wij hebben zo onze gewoonten, ook als het gaat om de toegang tot de Avondmaalstafel. Maar wanneer ben je nu eigenlijk welkom bij God? Wie nodigt en wie zijn er genodigd? Daar hebben we vast onze ideeën over. Maar het antwoord daarop zou wel eens minder voor de hand kunnen liggen dan wij soms denken! Dat was in het Israël aan het begin van onze jaartelling in ieder geval wel zo: zij die zich als ‘vanzelfsprekend genodigd’ beschouwden waren zo niet welkom en mensen die het niet verwacht hadden kregen wel een uitnodiging. Aan de hand van Lukas 3 en Titus 3 laten we daar kort onze gedachten over gaan. Wat denk je zelf eigenlijk? Wees welkom!
