Het slot van de films van ‘The Lord of the Rings’ is een happy end. Alles komt bijna helemaal goed. Vrienden die dachten dat ze elkaar nooit weer terug zouden zien, ontmoeten elkaar in een veilige, warme en lichte omgeving. Sommige zijn zelfs uit de dood teruggekeerd. Wie had dat gedacht. Het contrast met de angst, het lijden en de ellende van de periode nog maar kort geleden is enorm. Veel films met een happy end zijn slechte films, maar dat komt niet door het gelukkige einde maar door de film, denk ik. Een goede film met een gelukkig einde kan me ongelooflijk ontroeren. Dat raakt aan iets dat heel diep zit bij me.
Veel meer mensen hebben dat, vermoed ik, dat de tranen in je ogen branden als je zoiets ziet (al geven we dat niet altijd toe!).
Als je deze hoofdstukken van het verhaal van Jozef rustig leest (Gen. 44 & 45), raken ze je diep. De spanning en angst stijgt tot een griezelige hoogte, maar komt tot rust in een ongelooflijk mooi slot. Eén van de mooiste in de hele bijbel. Het is een happy end zoals je dat in de beste films kunt zien. De Geest van God maakt ons getuige van de geschiedenis die God gaat met zijn mensen in de oergeschiedenis van het volk Israël. Waar raakt deze geschiedenis aan de onze?
Dit was voorlopig de laatste preek in de serie over Jozef. De preek is nog eens te lezen en te beluisteren.
