In de veertigdagentijd laat ik mijn gedachten gaan over de weg naar ‘Gods nieuwe wereld’. Zo noemt de Bijbel in Gewone Taal Gods Koninkrijk. Ik laat me daarbij inspireren door overdenkingen van gemeenteleden van de NGK Ermelo
Dag 2: Te laat in Borodyanka?
In het stuk van Elise, Anne-Joy en Sandra Abee, lees ik over Jezus die te laat komt om nog iets voor zijn vriend Lazarus te doen (Joh.11). Natuurlijk laat Hij Lazarus terugkeren uit de dood, maar wat doet Hij daarmee de zussen Martha en Maria aan! Zij moeten eerst hun broer begraven.
Voor Oekraïne lijkt de Heer ook te laat te komen, waarom doet Hij niets? Net zoals Hij niets leek te doen voor Syrië, Ethiopië enz.enz. Kijk nu eens deze flat in Borodyanka. Hier zijn vandaag mensen omgekomen bij een Russisch bombardement. Kan dit nu zomaar?
Of toont dit onze wereld in al zijn naarheid en maakt het duidelijk waarom de Heer Jezus moest komen en moet terugkomen? En kunnen we gelukkig net zoals Martha vooruitkijken naar de opstanding van allen die gestorven zijn. Klinkt dat nu als een dooddoener juist niet?
Dag 1: Aswoensdag Charkov
Anneke en Leo van den Berg zetten me vanmorgen stil bij de profeet Amos (5, 1-9). Israël is gevallen en zal niet meer opstaan lees ik. Het vermengt zich met de beelden van het Vrijheidsplein in Charkov die ik op het nieuws voorbij zie komen. Pure verwoesting door een misdadig regime.
Israël had dit zelf over zich heen gehaald, maar Charkov wordt alleen maar getroffen omdat het in Oekraïne ligt en Poetin dit wil hebben. Je kunt nu niet zeggen dat ze erom gevraagd hebben. Integendeel! Kun je wel zeggen dat wij dit met z’n allen over ons heen gehaald hebben in onze wereld? Zolang Gods Nieuwe Wereld nog niet gekomen is, zullen er altijd weer agressors zijn die het vuur laten regenen op aarde.
We zitten er met z’n allen naar te kijken in HD kwaliteit of hoger en voelen ons zo machteloos. Waar zoeken we de oplossing nu? Bij de NAVO de VS, de EU of de VN?
De oproep is hetzelfde gebleven, ze geldt ook voor ons: ‘Zoek de Heer en Leef”.
Ik zag vandaag twee voeten onder een deken uitsteken: een medemens die niet meer te redden was.
Zelden zo intens om vrede gebeden als vandaag.
