In de serie “een spoor van liefde’ gaat het zondag over vrede. ‘Vrede’ is een relationeel begrip. Je ervaart die pas wanneer je het vergelijkt me een andere toestand: zoals oorlog. Pas dan word je echt duidelijk wat vrede betekent.
Vrede is een zeer gewilde toestand, al zou je het niet zeggen als je sommigen van ons mensen bezig ziet. Toch durf ik wel te zeggen dat uiteindelijk iedereen naar vrede verlangt. Misschien nog wel sterker gezegd: vrede nodig heeft.
Vrede is ook een zeldzame toestand: op onze wereld is het zelden helemaal vrede. En zelfs als het vrede voelen de mensen zich lang niet altijd. In onze coronaperiode ervaren veel mensen zelfs onvrede. Bij sommige is die zo groot dan ze het woord dictatuur in de mond nemen: ‘de regering gijzelt ons met coronamaatregelen.’

Sommige mensen ervaren grote vrede zelfs in moeilijke omstandigheden: ze zijn ernstig ziek, ze hebben veel waar een mens zich zorgen om zou kunnen maken, leven in gevaarlijke omstandigheden, sommigen zelfs in oorlogsgebied, maar de vrede heeft hen niet verlaten.
Toen ik de beelden van pater Frans in Homs zag destijds, was ik diep onder de indruk. Hij straalde rust, zorg en vastberadenheid uit in een stad waar niemand -ook hij niet zou later blijken- veilig was. Uit welke bron putte hij vrede en is daar ook voor ons vrede te vinden?

De discipelen hebben de indruk dat hun meester voor altijd afscheid neemt. De relatie die nu in drie jaar is opgebouwd zal voor altijd verbroken worden. Hun meester stelt hen gerust: ik ga weg maar ik ben niet weg. Integendeel ik geef jullie toegang tot echte, diepe vrede. Volg hier de dienst nog eens of beluister die hier.