Input van gemeenteleden 
Deels werden de geschetste maatschappelijke trends herkend, soms ook voor het eerst herkend, zo van: hé ja, inderdaad. Soms werden er nuances aangebracht.  
Wat er door de groepjes op papier werd gezet liep uiteen. Het waren deels praktische voorstellen (laten we dit of dat (meer) gaan doen), en deels meer ‘beschouwelijke’ opmerkingen. Opmerkingen die een (corrigerende, bijbelse) reactie waren op de beschreven maatschappelijke trends. Mooi en fijn om dat zo allemaal te lezen, want we krijgen zo een indruk van wat er zoal leeft aan inzichten en praktische ideeën.
Hieronder geven we een impressie van wat er door gemeenteleden werd opgemerkt (zonder de illusie te hebben dat dit een ‘volledig dekkende’ weergave is).  

De meer beschouwelijke opmerkingen: 
 
Gemeenschap is de kern van kerk-zijn, en wat daarbij belangrijk is, is kwetsbaarheid delen, ook zélf om hulp durven vragen (!) om anderen de gelegenheid te geven om Jezus te tonen. En dat laatste, dat ‘helpen’, dan te doen vanuit jouw specifieke kwaliteiten. Het is hierbij van belang om te beseffen dat precies deze wisselwerking helpt om ons verbonden te voelen met elkaar. 

Om van elkaar te weten wat de ander nodig heeft, is het natuurlijk van belang dat we elkaar steeds beter leren kennen. Alleen zo kunnen we groeien in het van betekenis zijn voor elkaar, en alleen zo kunnen we (leren) Jezus na (te) volgen. 

‘Geloven’ gaat immers om meer dan alleen ‘weten’. Het geloven heeft beleven en ervaren nodig. Want juist op die manier leren we van elkaar en bemoedigen we elkaar.  

Wat zou Jezus in een brief aan ons schrijven? Dat we mogen leren om (steeds meer) puur en kwetsbaar te zijn. Juist in de relaties die we (meer) met elkaar aangaan, leren we onszelf beter kennen. Zowel in onze mooie kanten als in onze minder mooie kanten (die genezing nodig hebben). 

Gemeenschapszin, hoe staat het daar eigenlijk mee in onze kerk? We zijn door God, als kerk, wél hiervoor zo bedoeld. Een gemeenschap wordt meer gemeenschap als je eerste insteek is: hoe kan ik er voor de ander zijn? In plaats van: hoe word ik gediend? Ook hebben we erop attent te zijn dat we als kerk niet alleen maar naar binnen zijn gericht, doordat we nu heel ijverig een visie gaan ontwikkelen en daar het met elkaar weer heel druk mee gaan krijgen.  

Wees als gemeente niet te ambitieus. Houd er rekening mee dat niet alle facetten van het geloof even optimaal in onze gemeente kunnen worden ervaren. Het is oké dat je je geloofsvoeding laat aanvullen op andere plekken. 

Het feit dat we streekgemeente zijn maakt dat het, vooral voor jongeren, lastig kan zijn om je aangesloten te weten bij een club. Hoe je dan te verbinden met andere christenen in de wijk? 

Naast de nadruk op ‘gemeenschap’ is ook oog hebben voor het individu belangrijk. Omdat we niet allemaal hetzelfde zijn. En wat goed is voor de één, is dat niet zomaar voor de ander. Tegelijk ontkomen we er niet aan dat er keuzes moeten worden gemaakt, een lijn moet worden uitgezet. Een lijn die de één beter zal ‘passen’ dan de ander. 

Het probleem van eenzaamheid vereist vormgeving van het pastoraat. 

Praktische ideeën: 

Het delen van levenservaringen tijdens de eredienst (getuigenissen). 

Het meer delen van geloofservaringen. 
 
Gezamenlijke activiteiten, club etc. zorgen voor positieve herinneringen van jongeren. 

In kleine groepen met elkaar thuis eten (m.b.v. enveloppen mensen aan elkaar koppelen). 

Meer gezamenlijkheden voor de wijk. 

Nieuwsbrief per wijk. 

Tijdens de corona-tijd per dienst een wijk aanwezig laten zijn. 

Wijken niet geografisch indelen, maar bv. op basis van leeftijd, zodat een jong gezin niet als enige in een wijk met vnl. ouderen zit.