Zodra wij mensen bij elkaar komen en elkaar zien beginnen we elkaar ook te beoordelen.
Wie is die ander? Wat vind ik van ‘r? Hoe staan we tegenover elkaar? De eerste indruk is er al na enkele seconden. Dat gaat automatisch, we zijn ons niet eens bewust dat we dat doen. Maar de uitkomst daarvan kennen we wel: we vinden iets van elkaar. Dat is universeel menselijk; ook in de tijd van Jezus speelde dat.
Ons tekstgedeelte van a.s. zondag (Lucas 9, 46-62) begint met zoiets: onder zijn leerlingen ontstond “een discussie over wie de belangrijkste was” (46). Dat is niet direct een gevolg van geldingsdrang (hoewel dat er vast een beetje in meespeelt), in die tijd lag zo’n gesprek nog iets meer voor de hand dan in de onze. Rangorde was in die samenleving toen belangrijk, denk alleen maar aan al die geschiedenissen waarin een tafelschikking voorkomt: hoe dichter bij de gastheer je zat, des te belangrijker je was.
Deze menselijke eigenschap raakt ook ons gemeente-zijn. Al is rangorde voor ons misschien minder belangrijk dan toen, elkaar beoordelen doen we nog steeds. En wat we van elkaar vinden speelt soms onbewust een rol in de onderlinge verhoudingen. Dat kan zomaar tussen ons in komen te staan. En dat raakt onmiddellijk ons jaarthema. Stel je voor dat de beoordeling negatief uitvalt, dan ga je uiteindelijk liever zonder elkaar verder. En dat is in de loop van geschiedenis al heel vaak gebeurd onder christenen en dus een bedreiging voor de eenheid van de christelijke gemeenschap. Als je maar even met elkaar in gesprek bent, ontdek je dat broers en zussen daar niet zelden vervelende ervaringen mee hebben. Die kunnen, zelfs al zijn ze allang verleden tijd, ineens toch weer flink pijn gaan doen.
Hoe wil onze Heer dat wij daar mee omgaan? Hij spreekt daar met zijn discipelen over. Wat Hij zei was toen voor hen belangrijk maar nu nog voor ons. In onze tweede preek binnen het jaarthema is daarom de vraag: ‘Waar sta je (in onze gemeente)?’ En hoe kun je zo omgaan met je broers en zussen in de gemeente van Christus, dat het geen bedreiging voor de eenheid gaat vormen? Heeft de Heer Jezus ons daarover iets te zeggen?
Deze preek kun je inmiddels beluisteren en nalezen. Ook de presentatie is nog eens te zien.
Vragen voor de bespreking
- Welke gevoelens roept de omgekeerde visie op de samenleving die de Heer hier zichtbaar maakt bij je op?
- Als je eerlijk bent, gedraag je dan eerder als ‘groot’ of ‘als de kleinste’ in de gemeente?
- Waarin zou je kleiner kunnen zijn?
- Weet je nog wanneer je voor het laatst de minste bent geweest in de gemeente?
- Kun je het vertrouwen (het geloof) opbrengen om klein te zijn voor de Heer en de gemeente? Staan er ervaringen in de weg? Welke? Wat kun je daarmee doen?
(Dit is wellicht een vraag die je alleen voor je zelf kunt beantwoorden; het is immers niet goed om met elkaar over anderen te gaan praten; Misschien kun je dit later voor jezelf opschrijven en bidden om wijsheid, misschien kun je (in het algemeen) door de groep voor je laten bidden?) - Wat vind jij moeilijk te (ver)dragen in de gemeente?
- Wat kun je daar voor jezelf aan doen?
- Wat zou je de dominee over dit thema nog willen zeggen/vragen? w.dijksterhuis@gmail.com
Teksten om te lezen
Als je er op gaat letten ontdek je dat het thema ‘klein’ op veel plaatsen in het NT terugkomt. Hieronder een aantal teksten om (deze week) voor jezelf te lezen.
Lucas 18, 15-30 Een kind als voorbeeld.
Gal. 6, 1-5 Elkaar dragen
Ef, 4, 1-16 Wees steeds bescheiden
Jakobus 3 Kijk uit wat je zegt
Fil. 2, 1-11 De gezindheid van Christus
