Wat mis je in het gemeente zijn?
Soms heb ik wel eens het gevoel dat ik de hele week op afstand sta van onze gemeenschap en pas zondags de verbondenheid weer voel. Daar zit een soort logica in. Natuurlijk: zondags is er de ruimte om elkaar als gemeente ontmoeten en door de week hebben we ook nog zoveel anders te doen. En toch… die gemeente heeft dan verder ook geen invloed op de rest van mijn leven.  Ik kan me voorstellen dat als je de anderen uit je gemeente op zondag weer ontmoet dan je eerst nogal wat afstand moet overwinnen. Het is vast een jongere die schreef: ‘ik mis verbondenheid met de volwassenen’. Dat lees ik als: ‘zij spelen geen rol in mijn leven en ik niet in hun leven.’ En dan zie je elkaar zondags en ben je eigenlijk vreemden voor elkaar.

Dat kan toch niet de bedoeling zijn, kun je maar zo weinig voor elkaar betekenen? En dat in een tijd dat jongeren volwassenen meer dan ooit nodig hebben.
Als volwassen gemeentelid kun je die verbondenheid ook missen; je zou meer willen delen; meer samen optrekken, maar het komt er niet van. Je hebt ideeën waar je de anderen wel eens over zou willen horen, maar ja wanneer hè.

Uit ervaring weet ik dat ‘samen met gemeenteleden dingen ondernemen’ je een ongelooflijke hoeveelheid energie kan geven. Met de anderen samen aan het werk zijn, kan heel verrijkend zijn. Zeker als het betekenisvol is,
En tegelijkertijd kun je er ook doodmoe van worden. Moeten we dan altijd samen iets ‘doen’. Steeds inspannen en nooit ontspannen. Dat lees ik hier ook: kunnen we niet vaker ‘samen met de benen op tafel?’ Als dat niet kan, missen we ook iets vind ik. Als je alleen maar dingen samen kunt doen, maar nooit samen kunt zijn, dan mis je veel aan elkaar. Als je nou net in de gemeente geen ontspanning kunt vinden…, dat is toch niet goed! Gewoon eens thuis kunnen komen bij elkaar is een groot geschenk dat we elkaar kunnen geven.

Dat betekent ook samen stil kunnen zijn. Voor sommigen onder ons is dat een hele uitdaging; voor anderen is zou dat een oase zijn. Ik ben zelf nogal een ongeduldig mens maar mijn ervaring is dat in de stilte ruimte komt voor een ontmoeting met God. Miischien wordt het eens tijd voor een ‘stiltedienst’?

Overigens over ‘rust op zondag’ gesproken, een vraag: ‘ben je goed bezig, als je de zondag niets meer kunt doen -zelfs niet naar de kerkdienst- omdat je het in de week zo druk heb gehad?

Weer de vraag: ‘wat kunnen we direct al aan dit gemis doen?’