Vorige week zijn we een aantal dagen in Berlijn geweest. Het was er mooi maar erg koud. Donderdagmorgen begonnen we de dag met een temperatuur van -15 C. Zelfs als je in een hotel geslapen hebt is dat heel koud. Ik moest toen wel even denken aan de survivaljongeren van de NGK Ermelo die het die nacht vast maar weinig warmer gehad hebben en die buiten geslapen hebben. Ze hebben het allemaal gehaald begreep ik. Stoer hoor.
Direct na aankomst in Berlijn gingen we langs de ruïne van de ‘Gedächtniskirche’. Ooit gebouwd ter meerdere eer en glorie van de Duitse keizers is het nu een herinnering aan de verwoesting door oorlogsgeweld geworden. In het kleine stukje van de oorspronkelijk kerk dat nog overeind staat zijn de overblijfselen van een mozaïk te zien. De keizers en hun familie staan er gekleed in galatenue op afgebeeld in een trotse rij voor een engel die hen in de hemel de avondmaalsbeker aanreikt. Niet alleen de al gestorven leden van de keizerlijke familie maar ook de bij de bouw nog levende leden van de familie staan in die rij. Bij keizer Wilhelm II, de opdrachtgever voor de bouw, was er toen zo te zien geen enkele twijfel over zijn plaats in de hemel, die moest wel vlak vooraan bij de Heer zijn. De Duitse gids die het ons liet zien vond dit ontzettend aanmatigend. Menselijke roem is vergankelijk, de kerk is nog geen 50 geworden. De ruïne van de kerk is inmiddels al 75.
De nieuwe kerk die er vlak naast gebouwd is, lijkt van buiten een lelijke koektrommel, maar is van binnen een serene ruimte waar je aandacht onmiddellijk naar Jezus Christus toegetrokken wordt, die zegenend naar de hemel gaat. Dat is een veel troostvollere gedachte die niet vergankelijk is, maar ons voor altijd hoop geeft: ‘Jezus onze Heer is als eerste uit de dood opgestaan. Voor wie dat geloven wil komen er betere tijden.’ Een boodschap die houvast geeft in een wereld vol trotse wereldleiders en warlords. Ook in het moderne Berlijn is er behoefte aan die boodschap: op de stoep voor de kerk zagen we het gedenkteken voor de aanslag die daar in 2016 op de Kerstmarkt plaats had met 12 doden en 48 gewonden als gevolg. Verwoesting en geweld bedreigen ons nog steeds, ook in het vrije westen van de wereld. Wij kunnen niet zonder Jezus onze hoop.
