Het zal je gebeuren dat er ineens een nieuwe heerser je stad komt binnenrijden, dat is schrikken!
Er staan weliswaar een heel stel mensen langs de weg te juichen, maar die ken je als leden van de ‘partij’, gesteund door de bekende meelopers natuurlijk. Je had wel van hen gehoord, maar je was niet van hun partij. Hun gejuich stelt je dan ook allerminst gerust.
Ineens is jouw stad jouw stad niet meer en jouw land jouw land niet meer met die heerser in je midden.

Veel inwoners van de Krim moeten zich in 2014 zo gevoeld hebben toen er ineens ‘groene mannetjes’ hun gebied binnen kwamen rijden en hen duidelijk maakten dat ze (‘gelukkig!’) weer terug waren in hun moederland en dat president Poetin nu hun nieuwe heerser was. Je schrikt ervan -als je dat overkomt-maar je durft er niet direct tegenin te gaan, het machtsvertoon van de groene mannetjes houdt je tegen.

Je kunt het ook anders beleven. Jij had al heel lang gewacht op een nieuwe orde, omdat het oude bestuur in je land je al heel lang tegenstond. De machthebbers zaten al veel te lang op het pluche en zorgden vooral goed voor zichzelf. Maar intussen stapelden de schandalen zich nu al jarenlang op. Machtsmisbruik, uitbuiting, wanbestuur en wetgeving die het hele land in de schuld zou storten, het wordt tijd voor een anderebewind. Je staat dan ook zo hard je kunt te schreeuwen en te juichen als de nieuwe heerser zijn intocht maakt. Hij komt de stad binnen met de belofte van een nieuwe, betere, toekomst.

Dit is niet alleen maar een jubelverhaal, het hangt er maar vanaf waar je op zit te wachten.

Wat denk jij en wat is jouw eerste indruk als je deze tekst leest?