Na dertig jaar terugverhuizen naar waar je vandaan kwam. Grote kans dat je er niet terugvindt wat je er achtergelaten hebt. Sommige vrienden zijn ook verhuisd en niet teruggekeerd, andere leven niet meer. De buurt is niet langer jouw buurt: er wonen andere mensen en er heerst een andere sfeer. Het centrum van je vroegere woonplaats is door een grote renovatie onherkenbaar veranderd. Veel vertrouwds van vroeger is eenvoudig verdwenen. “Je vindt niet meer terug wat je achtergelaten hebt”, zeggen de migranten die vroeger hun provincie hebben vaak, als hen gevraagd wordt of ze nog eens naar hun geboortestreek terug willen verhuizen.

Stel je voor dat het zeventig jaar geleden is dat je ergens vandaan vertrok! De kans is dan nog veel groter dat er heel veel veranderd is in de plaats waar je vandaan kwam. Helemaal als de aanleiding voor je vertrek een oorlog was. Alleen de nieuwe generatie raakt minder snel teleurgesteld: de toestand is er niet zo als de ouderen hen altijd verteld hebben, maar ze hebben er zelf geen herinnering aan en dus ook andere verwachtingen van. En jong als ze zijn, kijken ze vooral naar de toekomst. 
Teruggaan naar waar je vandaan kwam, kan leuk zijn. Maar hoe langer het geleden is dat je vertrok, des te minder van vroeger zul je er terug vinden.

We lezen Ezra 1:1-6 en 3: 10-13.  Na zeventig jaar mag Israël naar huis! Zullen ze er nog wel terugvinden wat ze er achtergelaten hebben? Immers soms is teruggaan naar huis fijn, maar soms is het ook gewoon te lang geleden. Tjonge, terugkeren na zeventig jaar!

Afgelopen zondag hebben we, na de versoepeling van de coronamaatregelen, een eerste stap op het traject naar het opnieuw openstellen van onze diensten gezet. Er waren weer veel meer mensen in dienst. Wat een mooie ervaring om voor het eerst weer met een grotere groep gemeenteleden samen te komen, samen te zingen en het avondmaal te vieren! Was het fijn! Of was het toch niet zoals vanouds?

Bij ons in de gemeente is er het een en ander veranderd: we zullen niet iedereen terugzien in de diensten, sommigen zijn verhuisd en anderen overleden. En niet alles is meer hetzelfde als anderhalf jaar geleden: de zaal is veranderd, we beginnen de dienst op een later tijdstip, er staan nu zangers op het podium en er is geen middagdienst meer waar je heen kunt gaan. Die veranderingen raken aan de ervaringen van de teruggekeerde Israëlieten in de tijd van Ezra. Wat geeft in beide geschiedenissen een nieuw perspectief?

De preek hier hier nog eens te beluisteren en de dienst kan ook teruggekeken worden (de preek begint op 25 minuten)

De volgende zondag bezien we de herbouw van de tweede tempel via een profetie van Haggaï.