O Vader die al ‘t leven voedt,
kroon deze tafel met uw zegen.
Spijs en drenk ons met dit goed,
uit uwe milde hand gekregen.
Leer voor overdaad ons wachten,
dat wij ons gedragen zoals ‘t hoort.
Leer ons het hemelse betrachten,
sterk onze zielen door uw woord!
Dit tafelgebed kreeg ik van iemand uit onze gemeente toegestuurd.
We hadden het afgelopen zondag over, zoals ik ze dan betitelde, ‘formuliergebeden’ gehad.Of over: laat ik het nu maar ‘bidden met geleende woorden’ noemen.
Zoals dit gebed zijn er meer.
Uitgesproken met grote eerbied.
Daarmee groeide ik op, in die tijd was het nog gewoon: vaste tafelgebeden.
Als ik mijn ogen dichtdoe, kan ik het nog zo horen: plechtig en met groot ontzag opgezegd als een ernstig gedicht.
Geleende woorden, maar wel zorgvuldig uitgekozen om God mee aan te spreken.
Gewone woorden waren daar niet goed genoeg voor.
Het Onze Vader was de kroon op deze gebeden:
plechtige woorden geleend van de Heer zelf.
Hét model voor alle andere tafelgebeden.
Sommige gebeden zijn als schoon metselwerk!
Metselwerk waarin onze voorouders veel energie stopten.
Ze wilden God met sierlijke schoonheid dienen.
Het weeshuis in Harderwijk had niet alleen een deur, maar ook een mooi gemetselde poort met fronton waarop je de eerbied voor God kon zien,
als een ‘schoon’, versteend, gebed voor God.
In deze tijd bidden we ons persoonlijke gebeden,
met zelf gekozen woorden: gevoelig en echt.
En daar is wat voor te zeggen.
Maar het is wel veel minder mooi als toen.
Immers, al zijn het dan geleende woorden,
soms mis ik die eerbiedige, plechtige, schoonheid van een geleend gebed
voor onze Vader in de hemel, die immers toch al weet wat we nodig hebben,
nog voordat wij het Hem vragen.
Sommige gebeden zijn als schoon metselwerk!
Vandaag, 25 maart, kunnen we het Onze Vader om 12:00 uur meebidden met de Paus.
