Deze zondag wordt Emilia gedoopt en vieren wij avondmaal.
Twee sacramenten die iets zeggen over onze identiteit.

Wie ben ik eigenlijk?
Op die vraag is een heel simpel antwoord mogelijk: ik noem gewoon mijn naam.
Maar daarmee heb ik nog niet zoveel gezegd.
Alleen hoe ik heet, maar nog niet wie ik ben?

Misschien kunnen andere mensen beter zeggen wie ik ben.
Deze vraag vat ik op als: wat is nou typisch voor mij?
Maar dan is het soms ook maar net wie je spreekt.
“Zooo sportief!” , zeggen sommigen al tegen me als ik die hele twee kilometer naar hen toe gefietst ben.
“Nou”, denk ik dan, “dat zou nog heel wat sportiever kunnen.”
“Je houdt niet zo van koek hè”, als ik de aangeboden plak afsla.
Maar zij weet niet dat ik koek juist veel te lekker vindt en er juist niet teveel van wil eten.
En hoe vaak mensen al niet gereedschap uit mijn handen hebben proberen te pakken omdat:
‘dominees beter zijn in andere dingen dan klussen.’
Nee, zo kom ik er niet achter.
‘t Is maar net hoe goed iemand jou kent en met wie je vergeleken wordt.

Maar wie ben ik dan?
Kun je dat zien aan mijn kleren, horen aan hoe ik praat, afleiden uit wat ik leuk vind?
Zeg, weet jíj eigenlijk wel wie je bent?

Toen Jezus eens op sabbat met zijn leerlingen door een korenveld liep,
Hadden zijn leerlingen kennelijk trek gekregen en snoepten ze van de korrels in het veld.
Daarop vroegen de Farizeeën naar zijn identiteitsbewijs.
Joden werken niet op sabbat.
Waarom doen jouw leerlingen dat wel?
Want zij oogsten graan!
Dat doen Joden niet, zeker niet waar ook Romeinen zijn.
Je moet toch aan ons kunnen zien dat we Joden zijn die het heel nauw nemen met de sabbat?
Maar als jij geen Jood bent, maar wie ben je dan, Jezus?
Jezus antwoord: “de Mensenzoon is Heer over de sabbat.”
Betekent dit dat Hij tegen dogma’s is?

Zondag verder…