Gelukkig? (Mar. 2 1-12)

We beginnen op deze zondag aan een nieuwe serie. Met de komst van de Heer Jezus begint ook een nieuwe werkelijkheid. Deze keer voor de verlamde man.

In deze geschiedenis gaat het over een verlamde die door zijn vrienden op zijn matras naar Jezus gedragen wordt. Wat willen die verlamde en die vrienden van de Heer Jezus? Ze worstelen zich door een menigte die niets liever wil dan van hun kwalen bevrijd te zijn. Dat is een natuurlijk verlangen. Wij willen dat ook op de dag van vandaag. Een ziekte kan je leven werkelijk helemaal lamleggen. Dat geldt zeker voor deze verlamde en al die andere verlamde mensen sindsdien. Ze hebben een groot verlies geleden of -als zij zo geboren zijn- eenvoudig nooit de beschikking gekregen over een wezenlijke functie voor een mens.
De vraag die bij mij -als zoon van een gehandicapte vader- opkomt is: waren de verlamde en zijn vrienden gelukkig met het antwoord dat zij van de Heer Jezus kregen: “Kind, je zonden worden je vergeven?” Ik vroeg me af of mijn vader daar gelukkig mee geweest zou zijn? Eerst niet, vermoed ik.
Toch lijkt me dit op zich een goed antwoord. Dit schrijf ik hier niet om stoer te doen- een verlamming is een vreselijke beperking. Toch peilt het antwoord van de Heer Jezus het probleem dieper. Maar nog eens, kun je daar ooit echt gelukkig mee zijn?
Beluister de preek hier nog eens. Of kijk naar een videoverslag van de dienst.

Over Wieb Dijksterhuis

Predikant met Groningse wortels die sinds 2000 in het midden van land woont, samen met zijn vrouw. Hun vier kinderen wonen inmiddels tussen Ermelo en Hasselt (BE). Van 2006-2016 predikant in NGK de Ontmoeting (Voorthuizen-Barneveld). Vanaf 31 januari 2016 de voorganger van de NGK van Ermelo, een warme gemeente tussen de randmeren en de Veluwse bossen. Zijn roots blijven hoorbaar en merkbaar. Hij kan het niet helpen de wereld 'toch' vanuit een Gronings standpunt te blijven bezien.
Dit bericht is geplaatst in Preken met de tags , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een reactieReactie annuleren